TOP 10 Kina Dzieci według Macieja Jakubczyka – dyrektora Działu Edukacji Stowarzyszenia Nowe Horyzonty
W finale TOP-ów prezentujemy filmowe rekomendacje od prawdziwego ninja Kina Dzieci – Maciej Jakubczyk, dyrektor Działu Edukacji Stowarzyszenia Nowe Horyzonty i jego lista osobista 6. MFF Kino Dzieci!
Kategoria wiekowa 4+
Basia, miśki z „Przytul mnie”, wiking Tappi, czy nowa bohaterka Bella – to postaci z najnowszych odcinków polskich seriali dla najmłodszych. Wciąż czekamy na rodzime pełnometrażowe animacje dla dzieci, a tymczasem powstają coraz lepsze historie w odcinkach. Cieszę się, że są one tak różnorodne estetycznie, opowiadają o bardzo różnych światach, pobudzając wyobraźnię, no i po prostu bardzo lubię tych bohaterów i bohaterki. W tym zestawie można będzie zobaczyć ich najnowsze – premierowe – przygody.
2. Willy i strażnicy jeziora. Zimowa przygoda
Węgierska, niskobudżetowa animacja dla najmłodszych dzieci? Z lekką rezerwą podchodziłem do obejrzenia tego filmu. W trakcie seansu coraz szerzej otwierałem oczy – mogę teraz powiedzieć, że to mój ulubiony film dla przedszkolaków w ostatnim roku! Zresztą swobodnie mogą oglądać go również dzieci nieco starsze. Już sama strona wizualna filmu jest wyjątkowa – starannie dobrane kolory połączone z techniką przypominającą wycinankę. W połączeniu z oryginalną historią i dobrą muzyką powstał film wyjątkowy – inny niż wszystkie. Zachęcam do zapoznania się ze zwiastunem.
Kategoria wiekowa 6+
1. Niedźwiedzie, czyli Słynny najazd niedźwiedzi na Sycylię
Mało które animowane zajawki filmów tak mnie urzekły, jak pierwsze materiały ze „Słynnego najazu niedźwiedzi na Sycylię”, które zobaczyłem około rok przed premierą filmu. W tej edycji program festiwalu obfituje w doskonałe animacje – „Miśki” jak ten film nazywamy w zespole Kina Dzieci – to przepiękna, autorska i fantastycznie wykonana wizja Lorenzo Mattottiego – reżysera, a wcześniej niezwykle cenionego grafika i autora komiksów, który publikował m.in. w „Vogue”, czy „Vanity Fair” oraz projektował okładki m.in. „The New Yorker”. „Słynny najazd niedźwiedzi na Sycylię” to hołd złożony sztuce opowiadania, baśni i animacji samej w sobie. Zobaczcie chociaż zwiastun!
2. Jakub, Mimmi i gadające psy
Bardzo lubię w kinie dla dzieci takie zwykłe historie – dziejące się gdzieś na podwórku, których stawką nie jest uratowanie świata, ale sprawy, które są ważne również na co dzień dla naszych widzów, bliskie ciału. Takim filmem jest „Jakub, Mimmi i gadające psy” – łotewsko-polska koprodukcja, która doskonale wpisuje się w bardzo mocną i różnorodną wizualnie reprezentację animacji na 6. edycji festiwalu. Estetycznie nawiązuje do współczesnej dobrej literatury dla dzieci, a w sposobie opowiadania ma coś zawadiackiego, podpartego doskonałym wyczuciem języka i charakteru podwórkowych relacji między dziećmi.
Opowiadanie słowami o tym filmie nie ma specjalnie sensu. Dla mnie – razem ze „Słynnym najazdem niedźwiedzi na Sycylię” – to animacja roku. Już sam pomysł przedstawienia historii z punktu widzenia psa i jego (jej) zmieniających się właścicieli daje ciekawą perspektywę. Ale to co jest najbardziej niezwykłe w „Maronie…” mieści się między emocjami a zmysłami – poruszająca historia opowiedziana poprzez niczym nie limitowaną wyobraźnię twórców. Rumuńska reżyserka Anca Damian stworzyła przy tym filmie tandem z młodym belgijskim artystą wizualnym Brechtem Evensem. Powstał film, który płynie, porywa, porusza – to kolejny hołd dla sztuki wizualnej, który mamy przyjemność prezentować na tegorocznym Kinie Dzieci.
„Niesforny Bram” to klasyka Kina Dzieci – pewnie jedna z ostatnich okazji zobaczenia go w kinie. Zwyczajna-niezwyczajna historia o małych-dużych sprawach. Bram idzie do szkoły. Ma tam usiąść, być cicho i słuchać. Zdecydowanie nie zgrywa się to z jego charakterem i dotychczasowymi przyzwyczajeniami. Siedząc, nieustannie macha nogami, bo przecież „nogi są od tego, żeby biegały”. Najlepszą rekomendacją jest dla mnie recenzja Michała Okońskiego z „Tygodnika Powszechnego”: „Kiedy [po seansie] wyszedłem na słoneczną ulicę, miałem ochotę biec przed siebie – i ta ochota udzieliła się także moim synom. (…) Mam wrażenie, że każdemu z nas udało się zobaczyć niesfornego Brama w sobie – i ostatecznie się z nim pogodzić.”
Kategoria wiekowa 9+
1. Daniel
Uwielbiam kino, w którym kamera jest bardzo blisko bohatera – stwarza wokół niego intymną przestrzeń, w którą stopniowo mnie wciąga coraz bardziej utożsamiając z postacią. Takim filmem jest „Daniel”, którego tytułową rolę genialnie zagrał Theo Polgar (gość festiwalu). Język filmowy, jakiego użyto przy tym tytule, będzie dla dzieci ciekawym wyzwaniem – widzowie zobaczą film „inny niż wszystkie”. Bardzo wierzę, że zaprzyjaźnią się i zempatyzują z głównym bohaterem.
Dawno nie widziałem, żeby film nakręcony z myślą o młodych widzach (nie art-house, który ewentualnie też dzieci mogą obejrzeć) narobił tyle pozytywnego zamieszania na festiwalu w Berlinie. Cóż to za mądry, pięknie nakręcony, świetnie zagrany, niestandardowy film! Jest w nim wakacyjna, letnia lekkość, a jednocześnie opowiada w całkowicie niewymuszony sposób o sprawach najważniejszych. Bardzo się cieszę, że będziemy gościć twórców na Kinie Dzieci.
Ten dokument pokazał mi kawałek świata, którego nie znałem. Przybliżył mi losy rodzin i decyzje rodziców wobec dzieci, które wcześniej nie mieściły mi się w głowie. To przejmujący dokument o potrzebie przynależności, więzi i bliskości. Ale też o stwarzaniu szansy na zmianę w życiu. A wszystko w konwencji dokumentalnego kina drogi w zapierającej dech scenerii Himalajów. Bardzo gorąco polecam.
Chaplin, Méliès i Keaton – wielka trójca początków kina. Chaplin stworzył niezapomnianą postać zabawnego włóczęgi, Melies był wizjonerem, który eksperymentował z efektami specjalnymi, a Keaton to król slapstickowej komedii z kamienną twarzą. Starannie dobieraliśmy filmy z okresu niemego, które dzieci zainteresują i zachęcą do dalszych poszukiwań. A do tego na żywo grać będą Enchanted Hunters.